چت ، هه یا نهی؟؟؟

یه چی بگم؟؟ یه عالمه مطلب براتون در آوردم، از معنی لغوی فرهنگ تا موارد کاربردی اون و کلا از بحث خود فرهنگ که به زعم بعضی دوستان اصلا وجود نداره و به نظر  بعضیای دیگه ، گم شده و غیره. واقعیتش اینه که ...نچ ...خوشم نیومد و حس کردم که یه کار کلیشه ای انجام دادم که همه بگن : به به... به به ..... خلاصه از خیرش گذشتم و .... هیچی دیگه ، گذشتم.
حالا می خوام در مورد چیزی که سئواله برام، بنویسم.  چت کردن و البته نه در خصوص  اصل خوب یا بد بودن چت ، اعتیاد آور بودن یا نبودن و غیره ، که همه در این خصوص حرف میزنن و اینجا ،  مجالش نیست.
چت  رو اینطور معنا کردن: ((گپ زدن ،دوستانه حرف زدن ،سخن دوستانه ،درددل ،گپ ))
در مورد  اصل چت کردن و مجوز چت، بین محرم و نامحرم، بحث زیادی شده.
تو  دنیای مجازی ، گاهی افرادی دیده میشن که شاید هرگز حاضر نشن تو دنیای واقعی ، چهارتا کلمه ی غیر لازم، با نامحرم حرف بزنن ،  اما تو چت خیلی راحت گفتگو می کنند. واقعیتش مطلب و فتوا در این خصوص زیاد خوندم، اما هنوز نتونستم مطلبی ببینم که بطور صریح تکلیف رو روشن کرده باشه. چون بحث و پاسخ به این سئوال، به گونه ای داده شده که مجوز و راه رو برا توجیه باز گذاشته.
خلاصه این بحث شیرین چت کردن و نهضت چت نکردن، هرچند وقت یک بار راه می افته و باز فراموش میشه.
و من نفهمیدم که چت کردن ، مجوز هه یا نهی ؟؟ ( به لهجه ی غلیظ هندی!).